Het hoofdje van Babette lijkt niet groter te worden, en ook de andere tekenen van een 'waterhoofd' blijven uit. Helaas horen we van de neurochirurg dat dat geen garantie is dat het niet alsnog gaat ontstaan. We moeten er rekening mee houden dat de drain in de nabije toekomst toch geplaatst moet worden. Maar we zien het toch maar als lichtpuntje dat het niet nu al hoeft. Hoe langer ze kan herstellen van de eerste operatie hoe beter.
Vandaag en in elk geval ook morgen moet Babette op haar buikje liggen en kunnen we dus verder nog niet veel doen. Het is super belangrijk dat de wond niet gaat ontsteken of open gaat, dus neemt men het zekere voor het onzekere.
Nagenoeg alle kindjes die worden geboren met een open ruggetje hebben problemen met plassen. Ze hebben moeite om de blaas helemaal leeg te krijgen. Of dat bij Babette ook het geval is moet nog blijken, maar we gaan er vanuit dat ze dus voor de rest van haar leven gekatheteriseerd moet worden. Zodra Babette op haar rug mag liggen mogen wij gaan leren hoe dat moet. Dit is een van de dingen die we beiden onder de knie moeten hebben voordat ze naar huis mag. Het is onzeker wanneer we daarmee mogen beginnen... Voorlopig dus nog niks te zeggen over wanneer ze naar huis mag.
Zelf rijden we op en neer naar het ziekenhuis en proberen we zo veel mogelijk bij Babette te zijn. De opa's en oma's zorgen liefdevol voor Tijmen en Victor en het hele huishouden. We proberen voor Tijmen en Victor alles zo normaal mogelijk te laten verlopen.
